Hazine ve Maliye Bakanı Nureddin Nebati, Türkiye’nin rant iktisadından üretim iktisadına geçmeye başladığı söyledi.
Ekonomik krizden şikayet eden vatandaşa ve muhalefete de şöyle seslendi:
“İşte onların asıl kaygısı, asıl karamsarlık sebebi rant iktisadından üretim iktisadına geçiyor olmamızdır. Karamsarlar bu yüzden karamsar. Eskisi üzere rant iktisadı olmadığı için artık para kazanmak için üretmek zorunda kaldıklarından ötürü karamsarlar.”
Şimdi bu kelamın neresinden tutalım?
Türkiye rant iktisadından üretim iktisadına artık geçiyorsa demek ki bu iktidar 20 yıldır rant iktisadıyla iş yapmış?
Eğer üretim iktisadına geçmek tahlil ise aklınız 20 yıldır neredeydi diye sormak gerekir.
Sanki ülkeyi 20 yıldır muhalefet yönetiyormuş, bu müddette daima rant iktisadı sistemi kurmuş da AK Parti iktidara gelince bu politikayı terk edip üretim iktisadına geçmiş!
Oysa bu ülkede yaşayan herkes biliyor ki Türkiye’de rant iktisadını yerleştiren AK Parti’dir.
Her ekonomik bedele “bundan nasıl bir rant yaratırım ve nasıl hissemi alırım” diye bakan AK Parti iktidarıdır.
Türkiye’de temel muhtaçlık hususlarının üretimini kamuda sonlandırıp kamu fabrikalarını ve işletmelerini satan da AK Parti iktidarıdır.
Şeker ve kağıt fabrikalarını satıp yerlerine inşaat yaptırıp rant yaratan ve bu rantı bölüşen de bu iktidardır.
Türkiye’yi şeker ve buğday ithal hale getiren iktidarın iktisat siyasetidir. Şekeri de buğdayı da kendine yeten Türkiye’yi dışarıya muhtaç hale getirip gerisinden “üretim iktisadına geçiyoruz” diye açıklama yapmanın gerçeğe dayanan bir tarafı yoktur.
Bakanın sözündeki gerçek Türkiye’nin 20 yıldır rant iktisadıyla yönetiliyor olmasıdır.
Bugünkü ekonomik krizin nedeni de bu siyasettir.
Kamusal üretimi sıfırlamanın yanı sıra ısrarla izlenen yanlış faiz ve kur siyasetini Türkiye’de enflasyonu patlatmış ve emekçiler, memurlar, emekliler için taban seviyede bile hayatı sürdürmek çok zorlaşmıştır.
Temel eserlerin fiyatlarındaki artış yüzde 300’lerle, 400’lerle söz ediliyor. Her şeyin fiyatı 4-5 kat arttı. Fakat fiyatlar tıpkı seviyede artmadı. Bu çarpıklık halkı fakirleştirdi.
Orta kesim de artık geçinemez hale geldi.
Asgari fiyatla ve emekli maaşıyla hayatı sürdürmek olanaksızlaştı.
Büyük bir müjde olarak sunulan taban fiyatın 5 bin 500 liraya çıkarılması çok yetersiz bir artıştır.
Asgari fiyatın saptandığı masada gururla oturan TÜRK-İŞ’in bile hesabına nazaran açlık sonu 6 bin 391 liradır. Minimum fiyat ise 5 bin 500 lira olarak belirlendi. O masada TÜRK-İŞ Başkanı’nın memnuniyet belirteceği yerde itiraz etmesi gerekmiyor mu?
Prof. Dr. Aziz Çelik’in hesaplamalarına nazaran; minimum fiyatın Mayıs 2022 itibariyle enflasyon karşısındaki aylık kaybı 1.515 TL. Yapılan artırım 1.247 TL. Kayıp bile karşılanmadı! Açık hududu 6.391 TL. Bekar bir personelin ömür maliyeti 8.313 TL. Net taban fiyat 5.500 TL.
Çaya yüzde 100, yumurtaya 82, süte yüzde 161, kıymaya yüzde 100, şekere yüzde 67 artırım geldi. Minimum fiyata enflasyon kadar bile artırım yapılmadı.
Bakan Nebati enflasyonun ne vakit düşeceği konusunda daima tarih değiştiriyor.
İktidarın “Türk modeli” diye övündüğü “düşük faiz-yüksek kur” siyasetiyle enflasyon evvel Nisan-Mayıs 2022 üzere düşecekti, düşmedi.
Sonra yaz aylarında “Haziran-Temmuz üzere düşer” denildi, düşmedi.
Şimdi de Bakan Nebati “Aralık 2022’de düşer Cumhurbaşkanı’na kelam verdim” diyor.
Enflasyon kelam vermekle düşse Nisan-Mayıs aylarında düşerdi.
Maalesef enflasyon kelam vermekle düşmüyor!